Απ' το παράθυρό μου στέλνω
Ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
Που φτάνουν στο λιμάνι
Ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
Και τρία και τέσσερα παιδιά
Που σαν θα μεγαλώσουν όλα
Θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
Τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
Και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
« Από την πόρτα μου σαν βγω
Δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
Και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
Ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
Και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
Γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
Κάποιον άγνωστο να βρω »
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
Τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
Και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
[ap'tɔ paraθirɔ mu stɛlnɔ
ɛna ðjɔ kɛ trja kɛ tɛsɛra fiʎa
pu ftanun stɔ limani
ɛna ðjɔ kɛ trja kɛ tɛsɛra puʎa
pɔs iθɛla na ixa ɛna kɛ ðjɔ
kɛ trja kɛ tɛsɛra pɛðja
pu san θa mɛxalɔsun ɔla
θa ɕinun lɛvɛndɛs ɕa xari tu pɛrja
ɔsɔ ki an psaksɔ ðɛn vriskɔ alɔ limani
trɛli na mɛ xi kani ɔsɔ tɔn pirɛa
pu ɔtan vraðjazi traxuðja m'araðjazi
kɛ tis pɛɲɛs tu alazi ɕɛmizi apɔ pɛðja
apɔ tin pɔrta mu san vxɔ
ðɛn iparxi kanis pu na min tɔn axapɔ
kɛ san tɔ vraði kimiθɔ ksɛrɔ pɔs
ksɛrɔs pɔs pɔs θa tɔn ɔnirɛvtɔ
pɛtraðja vazɔ stɔ lɛmɔ kɛ mja xa
kɛ mja xa kɛ mja xandra filaktɔ
ɕati ta vraðja kartɛrɔ stɔ limani san vxɔ
kapjɔs axnɔstɔ na vrɔ
ɔsɔ ki an psaksɔ ðɛn vriskɔ alɔ limani
trɛli na mɛ xi kani ɔsɔ tɔn pirɛa
pu ɔtan vraðjazi traxuðja m'araðjazi
kɛ tis pɛɲɛs tu alazi ɕɛmizi apɔ pɛðja]
(De ma fenêtre, j’envoie, un, deux et trois et quatre bises, qui atteignent le port, comme
un et deux et trois et quatre oiseaux, comme j’ai espéré que j’avais un et deux et trois et
quatre enfants, une fois qu’ils seraient tous grands, deviennent de superbes garçons
pour l’amour du Pirée, qu’importe comment je cherche, je ne peux trouver un autre
port, qui me rende aussi sauvage comme le Pirée, et, dès que tombe la nuit, il chante
pour moi, et profile le changement en se remplissant d’enfants, aussitôt que je passe ma
porte, il n’y a personne que je ne puisse aimer, et comme je vais dormir la nuit, je sais
que, je sais que je rêverai de lui, des pierres précieuses autour de mon cou je mets, et une
parure comme charme, à la nuit j’attends, comme je vais au port, pour trouver un
certain étranger, qu’importe comment je cherche, je ne peux trouver un autre port, qui
me rende aussi sauvage comme le Pirée, et, dès que tombe la nuit, il chante pour moi, et
profile le changement en se remplissant d’enfants)
(From my window I send, one, two and three and four kisses, which reach the port, as one and two and three and four birds, like I hoped I had one and two and three and four children, once they are all grown up, grow into great boys for the love of Piraeus, no matter how I look, I can't find another port, which makes me as wild as Piraeus, and, as soon as night falls, it sings for me, and profile the change by filling up with children, as soon as I pass my door, there's no one I can't love, and since I'm going to sleep at night, I know that, I know that I will dream of him, precious stones around my neck I put, and a adornment as a charm, at night I wait, as I go to the port, to find a certain foreigner, no matter how I look, I cannot find another port, which makes me as wild as Piraeus, and, as soon as night falls, he sings to me, and profile change by filling with children)